สวัสดีคนมีความรักที่เข้ามาอ่านบทความนี้กัน ก่อนอื่นอยากจะบอกเลยว่าคนที่มีปัญหาในด้านความรักเพราะความห่างไกลเเละกำลังที่ทุกข์ใจอยู่
ครั้งหนึ่ง ณ บ้านของดิฉันมีเด็กผู้ชายคนหนึ่งเขามาเล่นด้วย พวกเราก็กำลังเป็นวัยรุ่นกันเเรกๆ เมื่อเล่นกันไปเล่นกันมาความหวั่นไหวเเละเสน่หาเริ่มเข้ามาสุมในทรวงอกเริ่มรุ้สึกอยากเจอหน้า เเม้เเต่นอนก็ยังฝันถึง เมื่อได้เจอกันอีกครั้ง ณ ที่เดิมเราก็ทั้ง2ก้เหมือนตกอยู่ในภวังค์ลืมตัวไปชั่วขณะ เราทั้ง2มองหน้ากันเเละจู่ๆใบหน้าของเขาก็ใกล้เข้ามาขึ้นทุกทีๆ สายตาทั้ง2ต่างจ้องมองด้วยสายตาที่เสน่หาเป็นอย่างมาก จู่ๆที่ริมฝีปากก็รู้สึกมีสิ่งนิ่มๆเเฉะๆ หวานๆ อยู่ที่ตรงปาก จึงรู้สึกได้ว่านี่คือจูบเเรก... หลังจากนั้นเราทั้ง2ก็ค้างกันอยู่ท่าเดิมอย่างนานดังไม่รู้สึกว่าเรากำลังจุงพิสกันอยู่ หลังจากนันก็รู้สึกว่าร่างกายอบอุ่นขึ้นอย่างนิ่มนวลด้วยอ้อมกอดของเขา หลังจากนั้น5วินาที เราทั้ง2ก็รู้สึกตัว เเละก็อึนเเละตกใจกับเหตุการ์ณที่เกิดขึ้น ทั้ง2ต่างไม่กล้ามองหน้ากันเพราะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเขาจะรู้สึกอย่างไร(คงไม่ต่างกัน) หลังจากนั้นเราทั้ง2ก็เเยกย้ายกัน ในคืนนั้นฉันนอนไม่หลับเพราะยังตราตรึงอยู่กับรอยจูบนั้น อีกวันหนึ่งเราทั้ง2ก็กลับมาเจอกันอีกด้วยความดีใจที่ได้เจอฉันเผลอไปกอดเขาอย่างเเน่น(เหมือนไม่ได้เจอกันมาทั้งชาติ)เเต่สิ่งที่ตอบสนองฉันคือ อ้อมกอดที่เเนบเเน่นของเขาก็มอบมาให้ฉันเช่นกัน หลังจากเหตุการณ์นั้น เราต้องสองไม่ได้พูดถึงเเต่เรารู้สึกได้ว่าเราทั้ง2ตกลงปลงใจกันที่จะเป็นคู่รักเพราะการกระทำของเราทั้2คนไม่ว่าจะป้อนน้ำให้กัน กินข้าวด้วยกัน นั่งตักกัน กอดกัน ลูบหัวกัน ให้ตังค์กันไปเที่ยวด้วยกัน เขาทำให้ฉันรู้ว่าความรักมันเป็นอย่างนี้นี่เอง หลังจากนั้น2เดือน ฉันเเละเขาก็ต้องจากกันเพราะหน้าที่ เราจึงไม่มีเวลาไปหากันอีก มองไปทางไหนก็เห็นเเต่คำว่างานเรียงรายอยู่รอบตัว ทุกวันฉันมักจะเดินผ่าน ณ สถานที่ที่ฉันเเละเขาได้อยู่ด้วยกัน ฉันก็อดไม่หันมองไม่ได้ เพราะในใจมันยังอาลัยอาวรณ์กับเขาคนนั้น ฉันอยากเจอ อยากพูดด้วย อยากทำทุกๆอย่างที่ได้ทำกับเธอ ทุกๆวัน อย่างน้องให้ฉันเห็นเธอทุกวันก็ยังดี เเต่มันเป็นไปไม่ด้เลย นานวันเข้าในใจของฉันก็เหมือนขาดอะไรไปบางอย่างที่ฉันยังไม่สามารถหาคำตอบนั้นได้ เเละจู่ๆก็มีคำถามมาคำถาม1ว่าฉันเเละเขาก็รักกันมานานเเล้วเเต่มีเพียงสิ่งเดียวที่ฉันยังไม่ได้จากเขาเลยนั้นก็คือ คำว่า''รัก''จากปากของขาเอง ฉันไม่กล้าทักเเชทเขาไป เพราะไม่รู้ว่าเขายังจะต้องการอยู่ไหม และแล้วความกังวลกลัวว่าเขาจะมีคนใหม่ ก็เกิดขึ้นในจิตใจของฉัน ทำให้ฉันทุกข์ใจเป็นอย่างมาก จนวันหนึ่ง ฉันได้มีโอกาสไปงานวันเกิดพี่ชายโดยที่ไม่มีหวังเลยว่าจะได้เจอเขา(พี่ชายฉันเเละเขาซี้กัน)จู่ๆก็มีชายคนหนึ่งขี่รถมา ด้วยความมืดฉันจึงมองไม่เห็นหน้าเขา เมื่อเขาขี่รถมาในที่ที่มีเเสงสว่างเพียงพอ โอ้พระเจ้า!!!! เธอกลับมาหาฉันเเล้ว เเต่ฉันก็ไม่กล้าไปทักเธออยู่ดี เธอไม่มาทักฉันเลยเช่นกัน เเต่ทุกครั้งที่ฉันเงยหน้าขึ้นฉันยังคงเห็นสายตาของเขามองมาที่ฉันเเละเมื่อรู้ว่าฉันเห็นเขาก็หลบตาฉัน หลังจากนั้นหลายวันๆ ในเฟสบุ๊คของฉันก็มีข้อความๆหนึ่งปรากฏฉันคลิกเข้าไปโดยไม่ได้คิดอะไร โอ้มายก็อด!!! เขาทักฉันมา เเละฉันก็ทักกลับ เราได้คุยกันในที่สุดเเละทุกๆวัน เเละเราก็ทำอาการที่ไม่รู้ว่าทำอะไรลงไปเราทักไปหากันว่าันนี้ทำอะไร รายงานกันทุกอย่างเหมือนแฟนเลยเน๊อะ55 เเละเราก็ได้มาเจอกันอีกครั้งเมื่อเวลานั้นมาถึงเมื่อเขามา เขาก็หลบตาฉันเช่นเคย ฉันเลยคิดในใจว่าถ้าเป็นอย่างนี้อีกต่อไปก็คงมีเเต่ความขี้ระเเวงกันว่าเขาจะมีคนใหม่ ฉันจึงรวบรวมความกล้สในตัวทั้งหมด เเละเดินไปหาเขาอย่างมั่นใจ เเล้วฉันก็ได้...เข้าไปตบหัวเขาเเล้วพูดว่า...ไม่เจอกันนานเป็นไงบ้างไอร่น้อง... เขาก็คุยกับฉันเเละความรู้สึกเเบบแฟนกันก็กลับมาครอบงำอีกครั้ง เเล้วจู่ๆเขาก็จับมือฉันขึ้นไปเเล้วนำเแหวนวงหนึ่งมาใส่ที่นิ้วนางข้างซ้ายของฉันเเละกอดฉันเเล้วบอกว่า''ไอร่อ้วน คิดถึงจัง'' ในใจของฉันมีเเต่คำว่า(โอ้พระเจ้า!! ฉันรักคุณ)
...........(มันมากกว่ารักเกินกว่าคำว่าผูกพัน)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น